Zbigniewa Oszka pożegnały tłumy

Wśród przybyłych na jego pogrzeb znaleźli się między innymi uczniowie oraz kadra pedagogiczna Zespołu Szkół Mechanicznych w Raciborzu, w którym Oszek był nauczycielem wychowania fizycznego, piłkarze i trenerzy Unii Racibórz, której grupy młodzieżowe prowadził przez lata oraz działacze raciborskiego podokręgu. W pamięci większości osób znających go osobiście pozostał jako oddany bez reszty swojej pracy szkoleniowiec oraz skuteczny działacz piłkarski, którego marzeniem było stworzenie jak najlepszych warunków treningowych raciborskim sportowcom. To właśnie im oraz młodzieży poświęcił całe swoje zawodowe życie, które śmiało podzielić możemy na trzy – świetnie współgrające ze sobą – etapy. Wszystko to czynił przy wsparciu najbliższych: małżonki, dwóch synów oraz dwojga wnucząt, którzy – jak zawsze podkreślał – byli jego największym życiowym sukcesem.

Nauczyciel

Podopieczni Oszka z Mechanika podkreślają, że był osobą niezwykle życzliwą i pomocną. Nauczycielem z powołania. On sam nigdy nie krył tego, jak wiele satysfakcji dawała mu praca z młodzieżą. Był między innymi współorganizatorem szkolnych wycieczek w góry – wcześniej w roli wychowawcy, później natomiast jako członek Szkolnego Koła Turystycznego, z powstania którego był niezwykle dumny.  Miłością darzył krajoznawcze podróże, w dużej mierze związane ze sportem. Swoich uczniów zabierał na mecze piłkarskie oraz siatkarskie, w tym spotkania ZAKSY Kędzierzyn-Koźle, czy międzynarodowy mecz Japonia – Brazylia na stadionie we Wrocławiu. Miał żyłkę do wypraw dalekogórskich. Uwielbiał zdobywać kolejne szczyty, ze szczególnym uwzględnieniem tych tatrzańskich. – Mogę pochwalić się, że przemierzyłem prawie całe Beskidy oraz polskie i słowackie Tatry – zdradził w czasie naszej rozmowy, przeprowadzonej w marcu w ramach cyklu Ikony Raciborskiego Sportu ukazującego się w Nowinach Raciborskich. Pełniąc funkcję opiekuna szkolnego koła sportowego, z piłkarzami ZSM w Raciborzu, aż trzykrotnie z rzędu w latach 2004–2006 sięgał po mistrzostwo Śląska. – W tamtych czasach obowiązywało hasło, które istnieje chyba od początku szkoły: „Nie ma byka na Mechanika” – wspominał z uśmiechem Oszek i dodawał: – Do tych lat mam bardzo sentymentalny stosunek, ponieważ każdy sukces stwarzał jeszcze lepszą atmosferę w szkole. Relacje między uczniami, a pedagogami były niezwykle życzliwe – zdradzał.

Trener

– Niegdyś trener podziwiany za efektywność i wykazywanie kreatywności przy prowadzeniu raciborskiej Unii. Wychowawca wielu znakomitych piłkarzy i jeden z twórców nowatorskiego na ziemi raciborskiej, modelu szkolenia dzieci i młodzieży, który z Unii Racibórz zrobił znakomicie w tamtym czasie funkcjonujący klub – pisaliśmy o Zbigniewie Oszku kilka miesięcy temu. Zawsze podkreślał, że Unii poświęcił najlepsze lata swojego życia. – Oddał jej swoją duszę – mówią jego najbliżsi znajomi. Pracę w klubie tym rozpoczął w 1988 roku jako trener młodzieży. W tamtych też latach ukończył kurs instruktora piłki nożnej oraz katowickie studia podyplomowe z zakresu tej dyscypliny, dzięki czemu otrzymał licencję trenera II klasy. Kilkanaście lat później Zbigniew Oszek wspólnie z grupą działaczy opracował Młodzieżowy Model Piłki Nożnej w Raciborzu. W wyniku dalszych projektów i wielu porozumień z władzami miasta, w Unii utworzono aż dziewięć drużyn młodzieżowych. Wielu piłkarzy tych zespołów trafiło w kolejnych latach do reprezentacji Śląska, a nawet Polski. Największym trenerskim sukcesem, jak wspominał Oszek, był dla niego awans rocznika 86. do elitarnej Śląskiej Ligi Juniorów. Po dwóch latach od tego wydarzenia, w roku 2006 Zbigniew Oszek otrzymał propozycję współpracy trenerskiej przy prowadzeniu reprezentacji Śląska. – Praca z kadrą sprawiała mi ogromną satysfakcję. Cieszę się, że mogłem przeżyć tak wspaniałe chwile sportowego sukcesu. Zawsze mówiłem, że największym bogactwem naszego życia, jest robienie tego, co nas pasjonuje – tłumaczył szkoleniowiec. Z Unii w końcu odszedł. Więcej trenerskiej posady nie przyjął. Nawet wtedy gdy zaproponowano mu ją w ukochanej Unii. Uznał, że nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Miał zasady i honor.

Działacz

Wszedł na drogę działacza i konsekwentnie nią podążał. Trzecią kadencję był trenerem koordynatorem podokręgu Racibórz. Był także pomysłodawcą i głównym organizatorem zimowych lig halowych, które skupiały nawet 300 piłkarzy. Wydział Szkolenia, którego był członkiem, współorganizował również pięć kursów instruktorskich, dzięki którym kwalifikacje zdobyło ponad 200 osób. – Praca w podokręgu pozwoliła mi poznać dziesiątki, często bezimiennych działaczy, którzy z pasją organizują w małych miejscowościach działalność sportową. To jakby inny wymiar futbolu, ale chyba najbardziej autentyczny – oceniał swoją przygodę z działalnością w Podokręgu Zbigniew Oszek. W życiu kierował się maksymą Małgorzaty Stolarskiej: „Życie ma tyle kolorów, ile potrafisz w nim dostrzec”. On patrzył na nie zawsze przez różowe okulary.

Wojciech Kowalczyk