Piórem naczelnego

Wiele firm kusi nas usługami za symboliczną złotówkę albo zerowymi kosztami. To rodzaj wabiku na klienta. Ostatnio miałem sposobność na własnej skórze przekonać się o jakości usług sektora bankowego, który darmowe konta i zerowe koszty reklamuje na każdym rogu. Doświadczenia te skłoniły mnie do nowego zdefiniowania usług darmowych. Udałem się do dwóch raciborskich banków z zapytaniem o produkt z ich katalogu, o którym wcześniej przeczytałem na internetowych stronach placówek. W pierwszym z banków pracownica, wyglądająca na doświadczoną, musiała uzupełnić swą wiedzę na temat interesującego mnie produktu, czytając tę samą stronę internetową co ja, zanim przekroczyłem próg banku. Chcąc nie chcąc towarzyszyłem jej w tej edukacji. Gdy miałem już podpisać umowę na zakup okazało się, że produkt nie ma funkcji, o którą od początku pytałem. Opuściłem bank z niczym, żałując straconego czasu. Udałem się do drugiego. Muszę przyznać, że obsługa była tam bardzo miła. Zapytałem o produkt, owszem był, więc postanowiłem go kupić. Rozpoczęto procedurę sprzedaży i już  miano ją sfinalizować, gdy okazało się, że jednak nie mogę kupić produktu z powodów formalnych. Dlaczego nie można było od tego zacząć? Straciłem niepotrzebnie czas i cierpliwość. Banki kuszą ofertami „za 0 zł”. Po moich wizytach wolałbym jednak opłat, nawet wysokich, ale niech towarzyszy im kompetencja ludzi, którym powierza się pieniądze. Bo ja odniosłem wrażenie, że klienta traktuje się na zasadzie: skoro nic nie płaci, to tyle samo powinien dostać.