Z kopaczkom do pola
Felieton Remigiusza Rączki
Wiycie jak pogoda sie pomału klaruje, a w człowieka wlazuje wiosenny duch, toż trza sie chytać roboty. A po zimie na pewno jom nie brakuje. Przeca kaj człowiek nie zajrzy tam, cosik do zrobiynio. Trowa wygrabić, plac powymiatać, o siociu nie spomna.
Jo se kożdy rok obiecuja, że na bezrok już nie byda tela sadzić i sioć. Ale jak yno po puklu mi słońce wygrzeje, toż ni ma mocnych, Rączka biere kopaczka i idzie do pola. Nie wiym jako o tym myśleć, ale chyba to je we krwi. Bo jo bez roboty nie umia fungować. A pamiyntejcie, że pod wiela człowiek robi, to je monter.
Zresztom, jo se myśla, że terozki, jak w pudle lecom same gupoty, a w dziynnku robiom nom prani mózgu, toż yno została ta kopaczka.
Przi okazji, człowiek trocha sie poruszo, a i negatywno energio dobrze przetworzy. Do tego ni ma jak świyży luft, zarozki człowiek świyżo myśli. Tak se myśla, że nie jednymu by tyn świyży luft nie zaszkodzioł, a i jak by kopaczkom pomachał, toż by o gupotach nie myśloł i sztyc ćis.
Wiosna, to je czas nadzieje, beztoż tak se nieskromnie myśla, że ni ma to jak wierzyć, że przidom „lepsze czasy”, kaj nojważniejsze bydzie to kiery co umi, a nie jako mo etykietka partyjno.
I choć historio sie rada wraco, to życzoł bych, żeby my byli trocha mądrzejsi niż kiejś.
Moja dobro rada, biercie kopaczki do gorści, pyrsk!
gorść – garść
je monter – być światłym
pukiel – plecy, garb
kopaczka – motyka