Polityczno uczciwość
Felieton Remigiusza Rączki
Wiycie mie chowali w przeświadczyniu, że trza być uczciwym, robotnym, nie cyganić i ni mieć „lepkich palcow”. Tak mi godała starka, starzik, a śmia twiedzić, że przemawiała bez nich mądrość życiowo. Zresztom żyli w roztomańtych czasach i „epokach”, za tak zawnej „starej Polski” ,za komuny, a potym jeszcze za nowej demokracje.
Tak też wychowuja swoja pociecha i nie wyobrażom se inakszy.
Jak zaś dziwom sie na to wszysko co sie terozki wyprawio, to mi się „zimioki same z grodzy tracom”. Szkoda słow.
Społki Skarbu Państwa i „dobro zmiana”. Jak siedzieli na stołkach ci z lepkimi palcami, tak też je dali, yno z tom różnicom, że dostali fucha po znajomości. I do tego jeszcze wcale nie musieli sie do końca na tym znać, stykło, że som z odpowiednij opcje politycznej, czyli majom taki obleczony kabot jak trza.
A terozki wroz wielki kontrole, żeby wyklarować cołko sytuacjo. Po mojimu ściyma i już.
Jak tak dziwom sie na tyn świat, to se myśla, że w naszej polskij naturze już tak je, że ja sie przi korycie siedzi, toż sie trza nachapać do pełna.
Zresztom nie trza szukać w wielkij polityce, bo i znodły by sie przikłady na naszym lokalnym placu. Niby ci co spawujom roztomańte funkcje i stanowiska publiczne nie śmiom kludzić swojich geszeftow. A nie zawsze tak je. No coż mie już to nie powinno dziwić, a w bojki przestoł ech wierzyć 30 lot tymu.
Jedno je pewne, trza robić swoji, a reszta przidzie sama.
Pyrsk!