Niech zazdroszczą nam w Paryżu

Metamorfoza to słowo, które wywołuje uśmiech

Wszystko zaczyna się od dyskoteki na koloniach. Tego wieczoru dziewczyny chcą wyglądać wyjątkowo i czuć się wyjątkowo. Są więc pierwsze próbki makijażu i pożyczone ubrania. Efekt przerasta najśmielsze oczekiwania terapeutek, które już wiedzą, że trzeba to powtórzyć. – Wielu naszych podopiecznych rodzice traktują wciąż jak małe dzieci i często tak są ubierani. Tymczasem to już dorosłe kobiety i mężczyźni, którzy tak jak my, chcą się podobać i kiedy spoglądają na siebie po takiej matamorfozie, czują wielką radość – tłumaczy Beata Biernacka, terapeutka Warsztatów Terapii Zajęciowej w Wodzisławiu. Dodaje też, że niepełnosprawni nie interesują się modą w takim stopniu jak ich rówieśnicy, nie mają się zazwyczaj na kim wzorować i w kwestii ubrań zdani są na gust najbliższych. Żeby wskazać im drogę i możliwości, jakie daje bawienie się modą, terapeutki pracujące z niepełnosprawnymi postanowiły zorganizować imprezę, w której wszystkie światła będą skierowane na ich podopiecznych. – Na początku przejrzałyśmy własne szafy i przyniosłyśmy swoje suknie ślubne, wieczorowe i wyjściowe. Jestem po szkole krawieckiej, więc z przeróbkami nie miałam żadnego problemu, ale ubrań było za mało, wyruszyłyśmy więc w teren w poszukiwaniu życzliwych sponsorów – opowiada pani Beata.

Niektórzy do pomysłu podchodzą z ogromnym entuzjazmem, inni nie chcą w nim uczestniczyć, ale pracownice Caritasu, do którego należą Warsztaty Terapii Zajęciowej w Wodzisławiu Śląskim i Ośrodek Wsparcia w Połomi, z niepowodzeniami radzą sobie na co dzień, więc szukają tak długo, aż udaje się skompletować wszystkie potrzebne do pokazu rekwizyty. – Wyszłyśmy nawet poza powiat wodzisławski, bo na przykład firma Lazar, która wypożyczyła nam garnitury i dodatki do nich jest z Rybnika. Kiedy miałyśmy już ubrania, trzeba było pomyśleć o profesjonalnym makijażu i fryzurach. Rossman i Douglas zasponsorowały nam kosmetyki, a uczennice Zespołu Szkół Ponadgimnzjalnych w Pszowie zgodziły się zrobić naszym modelkom fryzury. Rodzice chyba nie zdają sobie sprawy z tego, jak to wszystko wyjdzie. Efekt końcowy może być dla nich ogromnym zaskoczeniem – podsumowuje terapeutka.

Sztuka ubierania

Marta występuje w sukni ślubnej terapeutki Eweliny Radziszewskiej. Muszę oddech wziąć – odpowiada przejęta, gdy pytam ją o to, jak czuje się w nowej kreacji, a za chwilę dodaje że dobrze i uśmiecha się promiennie. Po czterech latach spędzonych w szafie, suknia znowu ujrzy światło dzienne. – Od razu wiedziałam, że będzie dobrze leżała na Marcie, bo mamy podobną budowę ciała i jest równie wysoka jak ja. Kiedy zobaczyłam jak pięknie w niej wygląda, wzruszyłam się do łez, a ona była szczęśliwa, że wystąpi właśnie w niej – tłumaczy terapeutka i dodaje, że takie imprezy warto organizować częściej, bo sprawiają one wiele radości przede wszystkim podopiecznym ośrodka. – W końcu czują się dowartościowani, a ich szczęścia, gdy widzą siebie w lustrze, nie da się opisać. Te emocje udzielają się też nam i ich najbliższym – dodaje pani Ewelina, która na co dzień prowadzi w WTZ pracownię umiejętności społecznych. – Przygotowuję naszych podopiecznych do samodzielnego życia. Uczę ich jak mają robić zakupy, załatwić coś w urzędzie, czy poruszać się komunikacją miejską – wyjaśnia. A przed pokazem musieli się też nauczyć, jak poruszać się po scenie, prezentować stroje i dobrze wypaść przed publicznością. Na szczęście tym razem to nie ubrania, tylko ludzie byli najważniejsi, a spontaniczność i ich naturalny wdzięk za każdym razem doceniano gromkimi brawami.

Zosia Twardzik–Pomiotło od 12

lat prowadzi w Wodzisławiu swój zakład krawiecki. Mimo że profesjonalnych pokazów mody ma już za sobą wiele, ten uważa za wyjątkowy. – Wypożyczam organizatorom suknie ślubne i wieczorowe. Krawiectwo to moje hobby od dzieciństwa, a dziś mogę spełnić marzenia dziewczyn, które chcą się poczuć piękne. To dla mnie nowe i wspaniałe doświadczenie, ale też spore wyzwanie, bo o wiele łatwiej jest ubrać modelkę z agencji, niż dziewczynę w rozmiarze na przykład 44, tak by wyglądała rewelacyjnie – mówi pani Zosia. Swoje nowe modelki poznała w ośrodku w Wodzisławiu. Żeby skompletować ubrania, musiałam wziąć od nich miarę. Najważniejsze było dla mnie to, by w moich sukniach czuły się dobrze, bo nie jest sztuką kogoś przebrać, ale dobrze go ubrać – podkreśla.

W świetle jupiterów

W garderobach trwają przygotowania do pokazu. W jednych pomieszczeniach terapeutki pomagają podopiecznym w zakładaniu strojów, w innych uczennice Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Pszowie układają fryzury i robią modelkom makijaż. – Pierwszy raz uczestniczymy w takim przedsięwzięciu. Przyjechało 15 uczennic drugiej i trzeciej klasy fryzjerskiej. Dziewczyny mają już sporą wprawę, bo odbywały wcześniej praktyki zawodowe, ale w takim pokazie jeszcze nie uczestniczyły. Każda z nich dostała jedną podopieczną, którą będzie czesać do konkretnej sukni. To będą fryzury dzienne i wieczorowe, a więc modne w tym sezonie loki i podpięcia – tłumaczy Marzena Buchalik nauczycielka przedmiotów zawodowych.

Weronika Brener i jej koleżanka Angelika Przybylska znają już swoje modelki, bo wcześniej przyjechały do ich szkoły razem z terapeutkami, by ustalić szczegóły tego przedsięwzięcia. Dziewczyny mają za sobą praktyki zawodowe w salonach fryzjerskich a makijaż to ich chleb powszedni, więc bez problemu oferują swoją pomoc. – Fryzjerstwo to zawód, który mi się podoba, ale nie chcę sobie zamykać drogi do innych możliwości. Wiem na pewno, że z dalszej nauki nie zrezygnuję, choć jeszcze nie wiem jaką szkołę wybiorę – tłumaczy Weronika. Podobnie myśli Angelika, dla której ważna jest matura, a potem dalsza edukacja w dziedzinie kosmetologii. A dla ich niepełnosprawnych koleżanek najważniejszy jest pokaz, w którym wystąpią w roli modelek.

Po trzech próbach w tygodniu i tej generalnej, na godzinę przed imprezą, scena Rydułtowskiego Centrum Kultury „Feniks” zamienia się w profesjonalny wybieg. Zamiast czerwonego dywanu jest podświetlany ledami trakt, po którym dumnie kroczą podopieczni wodzisławskiego Caritasu. Dawid ma na sobie elegancki garnitur i towarzyszy dziś Monice ubranej w suknię ślubną. Maja, niczym zaklęcie powtarza dwa słowa: kocham Beatkę! bo tak wdzięczna jest swej terapeutce za ten magiczny wieczór. To nic, że zgubiła się gdzieś koszula, to nic, że jedna z dziewcząt zapomniała bukietu i nie wszystko poszło idealnie. Najważniejsze było to, że w końcu udało się przełamać stereotypy i zwykłe przyzwyczajenia. – Na wybieg wyszły dziś dziewczyny, które cały czas chodzą w spodniach, a tym razem zaprezentowały się w pięknych sukienkach. Jedna z naszych podopiecznych, dzięki dobrze dobranej bieliźnie odkryła, że ma biust. Spojrzała w lustro i krzyknęła z zadowoleniem: Pani, ja mam piersi! Takie chwile są równie wzruszające dla nas, bo widząc, że one nareszcie dostrzegają atrybuty swojej kobiecości, czujemy, że to co robimy ma sens – podsumowuje Beata Biernacka.

Katarzyna Gruchot