Spektakl „Heksy” reżyserki Katarzyny Chwałek-Bednarczyk jest niezwykłą opowieścią o kobietach z jej rodziny, zwłaszcza jej nieżyjącej już babci Eugenii. Spektakl opowiada historię rodzinnych tajemnic i próbuje przywołać duchy przeszłości, odtworzyć zamazane wspomnienia, ale nie jest to dokumentalna relacja, lecz poetycka fantasmagoria, zawierająca przekłamania i nadinterpretacje, co jest charakterystyczne dla ludzkiej pamięci.

Reżyserka podkreśla, że wszystkie kobiety w jej rodzinie są heksami – kobietami, które wiedzą wszystko i mają wiedzę, która umożliwia im radzenie sobie z życiem i problemami, ale także przewidywanie i kontrolowanie sytuacji. Według reżyserki heksy mają wiedzę, którą przekazują dalej w rodzinie, ale także traktują ją jako swoją tajemnicę. W spektaklu pojawiają się elementy śląskiej mowy, co dodaje mu autentycznego klimatu i nawiązuje do korzeni rodziny reżyserki.

W trakcie spektaklu poznajemy historię życia babci Eugenii, która była jedną z tych heks, wiedzących o życiu innych więcej niż powinny. Opowieść ta wplata się w narrację o kobietach z jej rodziny, ich tradycjach i wierzeniach. Spektakl porusza także trudne tematy, takie jak traumy związane z wojną, odrzucenie przez rodzinę i niemożność radzenia sobie z emocjami.

„Heksy” to opowieść o kobietach, które mimo trudności, radzą sobie z życiem, mają moc i wiedzę, by przetrwać i pomóc innym. Spektakl ten jest poetyckim przypomnieniem o sile kobiecości i wiedzy, która przekazywana jest z pokolenia na pokolenie.

Premiera spektaklu została bardzo pozytywnie przyjęta przez publiczność, nie zabrakło owacji. Po spektaklu pojawiło się sporo komentarzy na tematy poruszane na scenie. W końcu celem każdego spektaklu jest zachęta do dyskusji. W przypadku przedstawienia „Heksy” udało się to w 100 procentach.

(zibi), (ska)