W trzecim odcinku naszego przyrodniczego cyklu skupiliśmy się na stawonogach i bezkręgowcach, do których zaliczają się owady, ślimaki, pająki. Możemy poszczycić się prawdziwym bogactwem gatunków, począwszy od błonkoskrzydłych (np. pszczoły, osy, trzmiele, szerszenie czy rzadziej występujące, np. gliniarz naścienny), przez koniki polne (mylonymi ze świerszczami, które żyją w dolnych warstwach ściółki), po pająki różnych gatunków (jak np. zjawiskowy tygrzyk pasiasty).

Niebezpieczne owady

Oprócz wspomnianych już owadów błonkoskrzydłych, które w poczuciu zagrożenia mogą użądlić, występują u nas również inne gatunki, na które trzeba uważać. Występujący pod ziemią turkuć podjadek nie tylko jest odpowiedzialny za niszczenie boisk piłkarskich, ale też może ugryźć, a często jest nosicielem tężca. Gryzie też bąk bydlęcy (niektórzy mylnie bąkami nazywają trzmiele), który wygląda jak większa mucha, ale jego ugryzienie jest bolesne. Oczywiście wśród niebezpiecznych stawonogów należy wspomnieć o kleszczach, które nie są owadami, a pajęczakami. Przenoszą one liczne choroby, m.in. boreliozę oraz kleszczowe zapalenie opon mózgowych.

Pająki prawie zawsze są jadowite

W naszym kraju występuje ponad 800 gatunków pająków i, co ciekawe, tylko trzy z nich nie mają gruczołów jadowych. Bardzo często spotkać można pająka gatunku nosożnik trzęś (szczególnie występujący w toaletach), kątnik domowy (uwielbiający piwnice), a objawy zatrucia mogą wystąpić po ukąszeniu człowieka przez kolczaka zbrojnego (podobny do kątnika, ale mniejszy, z charakterystycznymi kolcami na odnóżach).

(ska)