– Wychowała wiele pokoleń w duchu miłości i szacunku wobec wartości patriotycznych i regionalnych. Rodzinie i Bliskim Zmarłej składamy najszczersze kondolencje i wyrazy najgłębszego współczucia. Łączymy się z Państwem w bólu, przesyłając wyrazy wsparcia i jedności – przekazali pracownicy wodzisławskiego magistratu.

W Wodzisławiu Śląskim pani Wanda zostanie zapamiętana przede wszystkim jako matka Vladislavii. Spod jej skrzydeł wyszło wielu tancerzy i artystów. – Staliście się moją rodziną. Cieszy mnie każdy wasz sukces, który osiągacie nieprzypadkowo, ale dzięki swojemu zaangażowaniu i pracy. Powinniście być dumni z tego, że propagujecie naszą kulturę – mówiła przed laty Wanda Bukowska do członków zespołu Vladislavia podczas jednego ze spotkań autorskich. Pani Wanda była nie tylko choreografem i instruktorem, ale także... krawcową. Własnoręcznie przygotowywała stroje dla artystów z Vladislavii.

Trudna historia rodziny

Wanda Bukowska (nazwisko rodowe Slanarz), urodziła się 30 listopada 1930 r. w Częstochowie. Po wybuchu wojny, w nocy z 9 na 10 lutego 1940 r. NKWD wywiozło małą Wandę i jej matkę na Ural. Powodem zsyłki był fakt, że jej ojciec był wysokiej rangi oficerem Wojska Polskiego. W połowie października 1941 r. obie przewieziono do południowego Kazachstanu.

W grudniu 1943 r. Wanda Bukowska została sama. Miała wówczas 13 lat. Przeżywała głód, niedolę i wszystko to, co władze sowieckie zgotowały Polakom i ich dzieciom. Tułała się po ulicach Turkiestanu. Pracowała w kołchozie, a po trzech miesiącach trafiła do miejscowego domu dziecka. W kwietniu 1946 r. wróciła do Polski. Zamieszkała w Państwowym Domu Dziecka w Kwidzynie. W Kwidzynie uczęszczała i ukończyła Liceum Pedagogiczne. Jako nauczycielka została skierowana do pracy w Szkole Podstawowej w Bągarcie, a następnie w latach 1950– 51 pracowała w Szkole Podstawowej w Dzierzgoniu. W latach 1951– 54 została zatrudniona w Szkole Podstawowej w Miniętach, realizującej program nauczania w zakresie klas I– IV. W tym okresie zawarła związek małżeński z Aleksandrem Bukowskim – pracownikiem PKP – i jako Wanda Bukowska w 1954 r. została ponownie zatrudniona w Szkole Podstawowej w Dzierzgoniu w charakterze nauczycielki języka rosyjskiego. Tu pracowała do końca roku szkolnego 1962/63.

W 1963 r. wyjechała wraz z rodziną do Wodzisławia Śląskiego, w którym do pracy został przeniesiony jej mąż. Od przyjazdu do Dzierzgonia w 1947 r. rozpoczęła tam działalność kulturalną. Wanda Bukowska już od najmłodszych lat interesowała się teatrem i tańcem. W trakcie zsyłki na Ural należała do kółka baletowego i poznała zwyczaje, obrzędy, tańce i muzykę Rosjan, Ukraińców, Tadżyków, Kazachów i Uzbeków. W 1954 r. w Świetlicy Zakładów Betoniarskich w Dzierzgoniu założyła i prowadziła dziecięcy zespół tańca. Po likwidacji świetlicy zorganizowała taki zespół w szkole podstawowej. Chcąc zdobyć wiedzę w zakresie choreografii brała udział w szkoleniach kierowników zespołów tanecznych organizowanych w Wojewódzkim Domu Twórczości Ludowej w Gdańsku. Dzięki ciężkiej pracy, poświęceniu i zaangażowaniu w szkole podstawowej powstał rewelacyjny szkolny zespół tańca, zajmujący corocznie w eliminacjach pierwsze miejsce w powiecie sztumskim i województwie gdańskim. W 1960 r. za swoją pracę na polu rozwijania uzdolnień artystycznych dzieci otrzymała nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki – wspomina Mieczysław Korczowski były dyrektor Szkoły Podstawowej w Dzierzgoniu.

Zaszczepiała miłość do tańca i tradycji

To właśnie po przyjeździe do Wodzisławia pani Wanda założyła ZPiT Vladislavia, opierając się na swoich wcześniejszych doświadczeniach. Tu wykształciła wielu ambitnych młodych ludzi, przekazując im swoją pasję i charyzmę. Jednocześnie wpajała młodym szacunek do historii i tradycji. Za swoją pracę otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia m.in.: „Złotą Superatę”, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki „Zasłużony Działacz Kultury”, „Za Zasługi dla Chorągwi ZHP Katowice”, „Przyjaciel Dziecka”, Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za 60- lecie pracy.

– To ona, kobieta o wielkim sercu i talencie ponad 40 lat temu założyła Zespół Pieśni i Tańca Vladislavia, kładąc podwaliny pod budowę całego Amatorskiego Ruchu Artystycznego w WCK. Wychowała wiele pokoleń w duchu miłości i szacunku wobec wartości patriotycznych i regionalnych. Składamy najszczersze wyrazy współczucia najbliższym – przekazują pracownicy Wodzisławskiego Centrum Kultury.

(ska), (mak)