Z kart historii KS ROW Rybnik

W najbliższych numerach Tygodnika Rybnickiego postaramy się odtworzyć historię klubu, który nadal jest w sercu wielu rybniczan. Tym razem prześledzimy…

Sezon 1974

W roku 1974 klub sportowy KS ROW Rybnik, kontynuator tradycji swych protoplastów, wkroczył w drugie 50-lecie swej działalności sportowej. Jednocześnie upłynęło 10 lat od chwili stworzenia nowych struktur organizacyjnych. Oceniając to dziesięciolecie, należy stwierdzić, iż był to najbardziej dynamiczny rozdział w dotychczasowej historii ruchu sportowego ziemi rybnickiej. Czynnikiem determinującym awans klubu w hierarchii polskiego sportu był fakt opieki nad nim zakładów pracy Rybnickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Gdy tego zabrakło, dziś na przełomie lat 2010/11, jesteśmy na etapie śmierci sportu kwalifikowanego w Rybniku. Za kilka miesięcy może się okazać, że jedyne co zostało to ligi amatorskie.

Według stanu na dzień 31.12.1974 roku klub liczył 1117 członków (rok wcześniej 1435). Zawodników zarejestrowanych w Związkach Sportowych było 784 w tym kobiet 145. Klub prowadził działalność w dwunastu sekcjach sportowych oraz jednej szkółce będącej zalążkiem sekcji pływackiej. Skutkiem dalszego rozwoju klubu były większe koszty utrzymania wszystkich sekcji. Środki na działalność bieżącą pochodziły z dochodów własnych klubu oraz dotacji i pomocy państwa. W roku 1974 klub wygospodarował kwotę: 2.880, 9 tys. zł. Koszty utrzymania klubu wynosiły 6.312, 4 tys. zł. Różnica została pokryta z dotacji Związku Zawodowego Górników i WFS (1.850 zł) oraz pomocy zakładów pracy ROW. Klub zatrudniał 60 pracowników. Zarząd niepokoił się finansami klubu: „Szybki wzrost kosztów plus spadek frekwencji na zawodach żużlowych i piłkarskich przyczynia się do zaniżenia dochodów. Perspektywy finansowe na przyszły rok nie są optymistyczne. ... W wielu pozycjach będzie musiało dojść do mocnych ograniczeń”.

Sekcji i szkółka pływacka

Gimnastyka – sekcja liczyła 49 członków (w latach 71-72 było ich 67). Kierownikiem był Stefan Kozielski, zawodników trenowali m.in. Bronisław Hamerla i Ryszard Kucjas. Obaj byli trenerami II klasy. Pomagał im kierownik, który był zarazem instruktorem. Zarząd klubu, podobnie jak rok wcześniej, bardzo krytycznie ocenił wyniki sekcji. Na wyróżnienie zasługiwało jedynie 1. miejsce Adama Bobera podczas mistrzostw Śląska w klasie III w skoku.

Dżudo – opiekunem sekcji był nadal Franciszek Babilas, kierownikiem Henryk Tomaszewski. W klubie pracowało czterech instruktorów. Ryszard Rejdych, Henryk Krakowczyk, Jerzy Jęczmyk i Paweł Jelito. Odszedł Tadeusz Kowalewski. Sekcja liczyła 196 członków (wzrost o 26). Dżudocy w 1974 jako drużyna byli klasyfikowani na 5. miejscu w Polsce i pierwszym na Śląsku. W kadrze narodowej seniorów znajdowało się aż  sześciu zawodników: Jan Operacz, Franciszek Paris, Marian Kolarczyk, Jan Damek, Jan Kowalewski, Henryk Zorychta. To był kolejny bardzo udany sezon dla dżudoków. Kolarczyk wywalczył 2. miejsce w bardzo silnie obsadzonym turnieju w NRF. Dżudocy wywalczyli pięć medali podczas mistrzostw Polski i przeszło dwadzieścia na mistrzostwach Śląska. Rozpoczęto również budowę sali z pełnym zapleczem dla potrzeb sekcji.

Koszykówka męska – opiekun Maksymilian Tarabura, kierownik Antoni Adamczyk. Sekcja liczyła 62 członków. Kadrę trenerską stanowili Andrzej Zygmunt oraz Ryszard Twardowski. Drużyna występująca w lidze międzywojewódzkiej zajęła 2. miejsce i nie awansowała do II ligi. Jednak dzięki reorganizacji w PZKosz dostała kolejną szansę w barażach. Niestety, w decydującym meczu rybniczanie przegrali z Tęczą Kielce. Za to juniorzy i młodzicy wywalczyli tytuły mistrzów Śląska. Siedmiu juniorów było objętych przygotowaniami do Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży.

Lekka atletyka – sekcją opiekował się Jerzy Heince. Kierownikiem był Karol Szynol. Kadrą trenerską dowodzili trenerzy II klasy – Szynol oraz Krystyna Sobik. W sekcji trenowało 120 zawodników i zawodniczek (rok wcześniej 144). W sezonie 1974 lekkoatleci byli drugą drużyną na Śląsku (rok wcześniej czwartą). W mistrzostwach Śląska wywalczyli 31 medali. W kadrze Polski było czterech zawodników: Antoni Porwoł, Janusz Łukoszek, Gabriela Węgrzyk, Dariusz Grzonka. To był dobry rok w wykonaniu lekkoatletów. Łukoszek przywiózł srebro z MPJ (400 metrów, czas 50,2 s.) Eugeniusz Stacha ustanowił rekord Polski juniorów w biegu na 10.000 m. (31.01.06). Kierownictwo sekcji z utęsknieniem czekało na oddanie zaplecza dla LA. Zarząd  klubu doceniał również prace społeczne wykonywane przez zawodników m.in. plewienie widowni (2 tys. miejsc) oraz wymalowanie ławeczek i balustrady.

Narciarstwo – opiekun sekcji Józef Głąb, kierownik Stanisław Hanas. W kadrze trenerskiej było 4 instruktorów, dwóch trenerów II klasy i jeden pierwszej: Jan Haratyk. W kadrze narodowej znajdowali się: Jan i Franciszek Legierscy, Marian Kawulok, Stanisław Kawulok, Mariola Michalska, Stanisław Kulig oraz obecny szef PZN Apoloniusz Tajner. W 1974 roku sekcja była 4. w Polsce i druga na Śląsku. Liczyła 170 członków (rok wcześniej 283). Jan Legierski i Stanisław Kawulok wystartowali w mistrzostwach świata w Falum. Ten pierwszy został sklasyfikowany na miejscu 7., drugi na 14. Obaj startowali w dwuboju klasycznym. Apoloniusz Tajner był 5. na mistrzostwach Europy a przez „Sztandar Młodych” został uznany najlepszym juniorem. Wspaniale zaprezentowała się 13-letnia Michalska, która podczas seniorskich mistrzostw Polski zdobyła brąz (slalom specjalny). Zawodnicy brali również udział w... czynach społecznych na rzecz środowiska koniakowskiego.

Piłka nożna – opiekunem sekcji nadal był Tadeusz Oczko. Kierownikiem – Marian Spandel. Zespół miał nowego trenera, którym został Józef Trepka. W sekcji trenowało 200 zawodników. W kadrze Polski znajdowali się: Stanisław Sobczyński, Edward Lorens, Henryk Wita. Skład KS ROW, który walczył w I lidze: Błachut, Fojcik, Frydecki, Gach, Gola, Gancorz, Grzmil, Grzonka, Herman, Jakubczyk, Janducha, Jaświn, Konsek, Lerch, Lorens, Malcherek, Manek, Pelczar, Pawlik, Siara, Sobczyński, Szyguła, Szymura, Śmietana, Wita, Zasiński, Zdebel. Piłkarze zakończyli sezon 73/74 na szóstym miejscu w lidze z dorobkiem 29 punktów. II zespół wywalczył awans do klasy wojewódzkiej. Sekcja nadal borykała się ze skromną bazą treningową. Obecnie mamy wspaniałą ale za to nie ma drużyny na tym poziomie co w 1974 roku.

Podnoszenie ciężarów – opiekun sekcji Alfred Budziński, kierownik Stefan Kalwar. Kadra trenerska: Bolesław Palichleb ponadto doszli Edward Bączek i Jerzy Bulski. Sekcja liczyła 44 zawodników (rok wcześniej 48). W kadrze Polski znajdował się Jerzy Paprotny. Pierwsza drużyna zajęła w II lidze 4. miejsce. Zarząd klubu liczył, że już w kolejnym sezonie sekcja powalczy o powrót do I ligi.

Szachy – kierownik sekcji Władysław Regeta, instruktor – Jan Heliosz. W sekcji było 30 członków (rok wcześniej 56). Sekcja zgłosiła do rozgrywek tylko jedną drużynę, która w lidze wydzielonej zajęła 12. miejsce na 14 ekip.

Szermierka – opiekun Mieczysław Taranczewski, kierownik Józef Kiszka, trener Tadeusz Konsek. Instruktorzy: Janusz Taranczewski i Zygmunt Parma. Kadra narodowa: Arkadiusz Konsek. W kraju sekcja była klasyfikowana na miejscu 19. (rok wcześniej na 22.), na Śląsku było to miejsce czwarte (rok wcześniej siódme). W sekcji trenowało 68 zawodników. Po okresie zastoju wyniki sekcji były coraz lepsze. Wychowankowie: Baron, Pokrzywa, Drogosz i Skowroński dobrze radzili sobie na planszach Śląska. Sekcja zorganizowała również ligę juniorów we florecie.

Tenis stołowy – opiekun Kazimierz Przegędza, kierownik Edmund Korzuch, instruktorzy: Stefan Zaik i Alojzy Myszor. Liczba członków: 28. Kadra narodowa: Henryk Śpiewok. Drużyna w I lidze wywalczyła 4. miejsce (rok wcześniej 3.).

Żeglarstwo – opiekun sekcji Czesław Buchta. Kierownikiem był Piotr Baluch. Trenerem sekcji został: Michał Górecki. Sekcja opierała swoją działalność głównie na szkoleniu  młodych adeptów żeglarstwa. Cały czas trwała rozbudowa nowego ośrodka żeglarskiego. W okręgu sekcja była klasyfikowana na 9. miejscu – awans z 11. Na stałe do kalendarza PZŻ weszła impreza – regaty Barbórkowe połączone z zawodami narciarskimi.

Żużel – opiekunem sekcji był Stanisław Jankowski, kierownikiem: Jerzy Kubik. Wiceprezesem d/s żużla: Zygmunt Hanak. Kadrę trenerską stanowili: Ryszard Pawelec, trener II klasy oraz instruktorzy: Andrzej Wyglenda, Jerzy Gryt. W sekcji trenowało 58 zawodników, rok wcześniej 62. W kadrze narodowej byli: A. Tkocz, Gryt, Wyglenda, Fojcik.

Oprócz nich w drużynie jeździli: Kilian, Koczy, Pyszny, Szczepanik, Szostak, Stępień, Wilim, Węgrzyk. Drużyna w I lidze zajęła 3. miejsce. Problemem były kontuzje czołowych zawodników: Wyglenda pauzował już od kwietnia, w maju wypadł ze składu Pyszny oraz Gryt. W mistrzostwach Polski par – Pyszny i Koczy wywalczyli brąz. W DMŚ wystartował Tkocz i wraz z reprezentacją stanął na najniższym stopniu podium.

Szkółka pływacka – kierownikiem został Henryk Orczyk. Wcześniej zajmował się sekcją siatkarską. W szkoleniu adeptów pomagał mu Witold Grim. Organizowano kursy, zawody szkolne. Stworzono 40-osobową grupę do dalszego szkolenia. Zarząd klubu przewidywał stworzenie w przyszłości sekcji pływackiej.

30-lecie Ludowej Ojczyzny

Dowodem na to, że zarząd klubu nie żył li tylko wynikami sportowymi niech będzie poniższy cytat: „Jednym z największych poza sportowych osiągnięć omawianego okresu, była niewątpliwie szeroko rozwinięta akcja czynów społecznych. Niewymierne są w tym względzie efekty natury ekonomicznej. Bezsporne natomiast, są sukcesy natury wychowawczej osiągnięte przy tej okazji. Wkroczyliśmy w rok XXX-lecia naszej Ludowej Ojczyzny. Masowo podejmowane i już realizowane przez członków naszego klubu czyny społeczne najlepiej charakteryzują sukcesy w tej mierze”. 

Zarząd klubu stanowili: Jerzy Kucharczyk, prezes oraz członkowie: Franciszek Babilas, Adam Bezeg, Czesław Buchta, Alfred Budziński, Józef Głąb, Zygmunt Hanak, Jerzy Heince, Jan Jadczyk, Stanisław Jankowski, Ludwik Juras, Emil Kołodziej, Mieczysław Korbasiewicz, Wiktor Kozik, Tadeusz Oczko, Wilhelm Pierchała, Brunon Sobel, Ernest Szafraniec, Roman Szymura, Maksymilian Tarabura, Mieczysław Taranczewski, Zygmunt Tkocz, Tadeusz Trawiński, Tadeusz Wimmer, Antoni Wypchoł. Zarząd spotkał się na oficjalnych obradach 17 razy. Co z tego wynikło w roku 1975? O tym już za tydzień w Tygodniku Rybnickim.

Marek Pietras