Harcerze walczyli w Studzience

22 maja 1911 roku druh Andrzej Małkowski – założyciel polskiego ruchu harcerskiego – wydał w imieniu Komendy Skautowej  we Lwowie pierwszy rozkaz powołujący pierwsze cztery drużyny skautowe. Dzień ten stał się datą określającą powstanie harcerstwa na ziemiach polskich, chociaż pojedyncze drużyny skautowe działały na terenach polskich (wtedy pod zaborami) już od 1909 roku. U źródeł ruchu harcerskiego od samego początku stały wartości i ideały służby Bogu, Polsce i bliźnim, a również polska tradycja rycerska z symboliczną dla tego rycerstwa postacią Zawiszy Czarnego i patronem całego rycerstwa św. Jerzym. W 100-lecie powstania swojego ruchu harcerki i harcerze z Stowarzyszenia Społeczno-kulturalnego „Ślady” z Boguszowic postanowili udowodnić sobie i innym jak bardzo przywiązani są do swoich ideałów służby innym, oraz jak sprawnie i umiejętnie potrafią realizować swoje cele w praktyce. Zorganizowali więc dwudniowy turniej rycerski w Jankowicach – Studzience. W turnieju uczestniczyły 3 zastępy z Żeńskiej Drużyny Harcerskiej „Trakt” , oraz 2 zastępy z Męskiej Drużyny Harcerskiej im. K. Chodkiewicza. Opieką nad harcerzami oraz organizacją turnieju zajęli się wędrownicy ( harcerze starsi, czyli pełnoletni ) z Niezależnej Drużyny  Harcerzy Starszych. Wszystkie zastępy zostały nagrodzone. Każdy zastęp, oprócz innych potrzebnych rzeczy, otrzymał w nagrodę kompas. Posługiwanie się nim to ważna umiejętność każdego harcerza. Ale miało to również symboliczne znaczenie: stare kompasy, które pokazywały  żeglarzom właściwa i dobra drogę, aby się nie zgubili w bezmiarze mórz i oceanów miały igłę wskazującą właśnie w kształcie lilijki, którą najpierw rycerze, a potem skauci harcerze obrali sobie za swój znak i symbol. 

(ska), Cezary Kaczmarczyk