Ćwierć wieku z Carrantuohill

Powrót z kalifornijskich salonów świata show-biznesu pod swojską strzechę był do bólu dosłowny. Otóż pierwszy koncert po powrocie do kraju zespół dał w klubie muzycznym przy domu kultury Strzecha w Raciborzu. Inna sprawa, że naszych Tarantuli na ziemię sprowadzać nie trzeba było nigdy, bo bąbelki wody sodowej do głów im nie uderzały.

Dało się zauważyć stopniowe zwolnienie pędu koncertowego na rzecz ambitniejszych projektów, a zwłaszcza nowych wydawnictw płytowych. Po ukazaniu się krążka „Dziesięć” (Ten) wydanym w lutym, jeszcze przed wylotem do Ameryki, dalsze występy zdawały się nieść z sobą dodatkowo pierwiastek edukacyjno-poznawczy.

Efektem krótkiego pobytu w Czechach w ramach „Dolní Lomná Festival” na Pomezí był list do Adama jednego z czeskich organizatorów, który serdecznie dziękował kolegom. – Moge wam stwierdzic, ze wystupienie waszej grupy przyjete bylo z bardzo duza satysfakcja i znow fani Celtic Music byli bardzo zadowoleni i na ten temat rozmawialimy u piwka i kielicha jeszcze do godzin porannych – napisał m.in. Josef Mlok Grim.

Dwa projekty z pogranicza rozrywki i nauki z udziałem naszego zespołu zrealizowano podczas „Festiwalu Archeologicznego” w Biskupinie oraz na „Pikniku z Telewizją Katowice” w Górnośląskim Parku Etnograficznym. Koniec wakacji ’98 przyniósł otwarcie hipermarketu Real na rybnickim Maroku, co dało asumpt do zorganizowania przy tej okazji tzw. Festynu Rodzinnego (symboliczny początek „sieciowania” handlu w Rybniku).

Z miejscowych wydarzeń do historii przeszło kolejne „Sari” na początku października z udziałem grupy Pod Budą, koncert w rybnickim pubie Metro przy Wodzisławskiej i w nieczynnym dziś ośrodku Buk w Rudach.

W marcu roku 1999 Carranci pojawili się na antenie radiowej Trójki w towarzystwie Ewy Bem i Roberta Kasprzyckiego, co było początkiem współpracy trwającej do dziś. W pamięci pozostał ponadto koncert w Rybnickim Centrum Kultury z tanecznym Comhlan, dalej „Folkowy Piątek” w kazamatach Wzgórza Partyzantów we Wrocławiu i kolejna udana wyprawa do czeskich przyjaciół na „Slezské dny v Dolní Lomné”.

Wreszcie na początku września zespół raz jeszcze wyjechał na Wyspy. Zaliczono Cork, Dublin, Belfast, wreszcie Liverpool. Magia The Beatles przywiodła Carrantów do słynnego rockandrollowego klubu The Cavern, gdzie „wszystko się zaczęło”. Adam w „Oleskiej Gazecie Powiatowej” mógł potem kwitować: „[…] Uczestniczyliśmy w XX Festiwalu Tradycyjnej Muzyki Irlandzkiej w Cork. W poprzednich latach na tej imprezie grali m.in. Clannad, Enya, Van Morrison. Gościliśmy również w kultowym pubie Johnnie Fox’s Pub, niedaleko Dublina. Na scenie tego pubu występowali The Rolling Stones, Mark Knopfler i… Carrantuohill. Gośćmi tego pubu byli m.in. prezydent Czech Vaclav Havel i polski premier, Jerzy Buzek. Ciekawostką jest, że zespoły oczekują na możliwość występu w Johnnie Fox’s około jednego roku. My zagraliśmy po… tygodniu”.

Rok 2000 postanowiono zaznaczyć nowym dziełem fonograficznym. Tytuł „Between” może nieść wiele skojarzeń, ale bez wątpienia chcąc nie chcąc nawiązuje również do przełomu wieków i tysiącleci. Poeta Jacek Podsiadło na ulotce reklamującej płytę w imieniu zespołu napisał dowcipnie: „Ta muzyka wzbogacała nas przez lata, teraz my chcemy wzbogacić ją. Jeśli chcesz znaleźć się pomiędzy Irlandią a Polską, pomiędzy tradycją a nowoczesnością, pomiędzy sentymentalną zadumą a szaloną zabawą, pomiędzy knajpą a… następną knajpą, wreszcie pomiędzy nami – sześcioma przystojnymi brzydalami […], sięgnij po płytę Between”. Promocję nowej płyty rozpoczął występ w O’Morgan’s Irish Pub w Poznaniu, zaś oficjalną premierę zaplanowano na dzień św. Patryka w radiowej Trójce, gdzie od razu pretendowała do miana „płyty tygodnia”. Bogdan Wita podsumowuje: „Najbardziej koncepcyjna. Nowatorska oprawa. Ogólnie – powód do dumy”. Andrzej Czubiński, znakomity realizator z Polskiego Radia Opole napisał: „Chłopcy… dech mi zabrało. Gratuluję… płyta wydana jest w 100% profesjonalnie”.

Warszawa doceniła Carrantuohill. Zespół wystąpił w TVP 1 – w „Telexpressie” i w „Rowerze Błażeja”, zaś w stołecznym Empiku promował i podpisywał płyty. W pubie u Olliego Morgana śpiewał sam irlandzki właściciel lokalu, a doskonale bawił się Patrick McCabe – ambasador Irlandii w Polsce. Potem było studio im. Agnieszki Osieckiej programu III PR i wreszcie deski największej sceny operowej świata – Teatru Wielkiego. Przez kilka dni kwietnia razem z zespołem tańczyła znakomita ośmioosobowa irlandzka formacja Clanrye Dancers. Nie sposób zliczyć gradu pochwał, ale Ślązaków osobiście komplementowała m.in. żona prezydenta RP Jolanta Kwaśniewska. Latem dodatkowo wpłynął list gratulacyjny od polskiej first lady.

Odezwała się Ameryka. W sierpniu w Radiu Chicago wyemitowano audycję o polskim zespole Carrantuohill.

Warto też wspomnieć kilka wydarzeń nietypowych z początku nowego wieku. Do takich należał koncert podczas zawodów kolarskich, rozegranych w Raciborzu jako Memoriał im. mł. kpt. Andrzeja Kaczyny i druha Andrzeja Malinowskiego, strażaków, którzy zginęli dokładnie 20 lat temu, w 1992 roku, podczas piekielnego pożaru lasów na północy ziemi rybnicko-raciborskiej. Fala ognia i dymu od strony Stodół i Chwałęcic przekroczyła granicę i sunęła ku śródmieściu Rybnika. Ocalenie przyszło wraz z deszczem.

W Gładyszowie na Podkarpaciu Carrantuohill wziął udział w nagraniach do filmu „Duch Gór” Rafała Lipki. Część ścieżki muzycznej powierzono naszej celtyckiej grupie. Oprócz tego członkowie zespołu zagrali w jednej ze scen. W końcu film, który niestety nie zawojował kinowych sal, na ekrany wszedł w 2004 roku pod zmienionym nieco tytułem „Serce Gór”.

Nie ustawały wysiłki nad wydaniem nowego krążka, który miał przynieść zdecydowany zwrot w stronę wokalu. Zorganizowano nawet (bez powodzenia mimo 14 zgłoszeń) casting na etatowego wokalistę.

Na „Sari 2002” pojawił się Kuba Badach, Robert Kasprzycki, Anna Chwieduk, Anita Lipnicka – tuzy polskiej piosenki. Zaś w rybnickim Kamieniu na „Pikniku z Telewizją Regionalną” też zajaśniało od gwiazd, ale najlepiej wypadły Carrantuohill i Budka Suflera.

Jubileusz piętnastolecia zespołu fetowano w Teatrze Ziemi Rybnickiej, tam oprócz uznanych gwiazd wymienionych wyżej zagrał młody gitarzysta i kontrabasista Michał Barański z Żor.

W końcówce roku 2002 trwała finalizacja prac nad wydaniem kolejnej, przełomowej dla grupy płyty, której nadano w końcu tytuł pełen irlandzkich odniesień – „Inis”.

Stefan Smołka

---

Oto dwa wiele mówiące wpisy z Księgi Gości:

Obyście byli tak dobrzy i skuteczni w muzykowaniu, jak św. Patryk w głoszeniu Ewangelii (ja spróbuję bardziej dosłownie go naśladować) – o. Ludwik Bujok OFM.

Tera jo… :) ja Was wcale nie słucham, ja Was tańczę ;)) a Sari było mhm… (mało! mało!) znowu pewnie się gdzieś spotkamy w jakimś Wrocławiu albo innym Krakowie ;) Pozdrowienia od f-Anki – Anulka Koszulka.