Poświonteczne rady
Felieton Remigiusza Rączki.
Świynta świynta i po świyntach. I chocioż latosi świynta wielkanocne były bardzi podane do Bożego Narodzynio skiż pogody, to przeca tyż były piykne, bo przeca Pon Boczek zmartchwychwstoł. I to je nojważniejsze.
Ale świynta to też dużo jodła i to nie bele jakigo. W kożdej chałupie przeca musiały być roztomańte wielkanocne prziszmaki: mazurki, kołocze, baranki, rolady, kluski, kaczki, gęsi, króliki i jeszcze insze dobroci.
Nojlepsze jak tak się wejrzało na te wozki napakowane aż pod wiyrch w hipermarketach, to aż dziw broł, że ludzie umiom tela smoc zjeś.
Jedni wyznowajom zasada, że „lepszy puknyć niż się złomać”, inksi, że musi być na stole dużo i dobrze. Jo myśla, że to je taki piyntno tego, że jeszcze niedowno nic w sklepach nie było i ludzie nauczyli sie tak wszysko na te świynta chomikować. A przeca kożdy z nos mo yno jedyn żołądek i wiela też idzie zjeś, chocioż jedni poradzom se pojeś i to kupa. Ale we świynta chyba yno o to nie idzie, żeby durch jeś.
A nojlepszy je po świyntach, jak kożdy na nowo chce schudnyć. Jo myśla, że tak 2 kilo przi takim futrze lekko idzie przibrać. Toż mocie potym pojynci, jak je fol ludzi na basynie, siłowni, bo kożdy chce ściepać.
A tak po prowdzie, to nojlepszy je, jeś tela wiela człowiek mo głodu. No i do tego dobrze sie je trocha poruszać, choby dziynnie yno iś se na szpacyr. A do tego na poświonteczne przeżarci, dobrze sie je trocha odmaścić i zrobić brołzupy, zupy z pokrziw, czy napić maślonki z przipieczonymi zimiokami.
Kochani Ludkowie na ta wiosna życza wom wiyncy ruchu i dobrego jodła, wcale nie pedziane masnego. Pyrsk!
Masny – tłusty
Smoc – umieć
Puknyć – pęknąć
Szpacyr – spacer
Latosi – tegoroczne