Olimpijske Zakopane
Felieton Remigiusza Rączki
Wiycie fechtli my sie z mojom i bajtlym na feryje. No i kaj też jechać, jak niy do szumnie mianowanego Zakopanego- zimowej stolice Polski.
Wszysto było piyknie, spakowali my sie, jo wybroł trasa- a idzie jechać roztomańcie. Najkrotszom bez gory nie bardzo- bo fest fujało, beztoż postawioł żech na autobany- A1, A4 i już my byli we Krakowie (choć trza było za autobana wycalować 18zł). Ale se myśla, przeca je komfort, no i wartko.
Cożkej czar prys już za 10 km, bo sie zaczło. Korek, a z niego nie szło sie wycofać. Na poczontku myslołech, że jaki wypadek, abo co. Ale to nie było to. Zakopianka to boł jedyn wielki szpont- kierego nie szło rozładować.
I wtedy tak ech se pomyśloł, jako łoni chcieli robić zimowo Olimpiada? Z takimi drogami? Jo jechoł praje 5 godzin ze Krakowa (a to je yno 100 km), co normalnie człowiek by musioł machnyć we 2 godziny.
Ani w prawo, ani w lewo. A już godzina stocio przed Biołym Dunajcym wnerwiyło mie na maksa. Ruch boł wahadłowy, bo most w remoncie (tak choby nie szło remontować w październiku, jak ni ma sezonu).
Z tom Olimpiadom, to jak z kopaczkom na miesiączek. Już ech widzioł te tysiące turystow i kibicow, kierzi jadom 2 dni 100 km. No chyba, że do tego czasu z Krakowa i inszych miejscowości lotały by poduszkowce.
Kochani Ludkowie, życza wom biołego szaleństwa, ale dojazdu bez szpontowanio. Pyrsk!
Szpont – korek
Miesiączek – księżyc
Fechtli – wybrali
Kopaczka – motyka