Komonijne koło
Felieton Remigiusza Rączki
No i momy czas komonijow. Gościny w kożdej familiji, no i szumne geszynki. Tak se yno myśla, czy dzisio je jeszcze tako moda, że na komonijo potek musi dać koło.
Jeszcze pora dobrych lot tymu tak było, a dzisio?
Na pewno era geszynkow wyszła z mody, a prziszoł czas kopert z „kasą”. Czy dobrze, czy źle, nie mie to łocyniać, ale jedno je pewno, że żodno oma z besztekiym do wnuczki na komonjo nie przidzie. A jeszcze 30 lot tymu tak nasze omy zabezpieczały wiano wnuczek.
No a wroca sie do koła, boch taki dostoł na komonijo. Bioły składak firmy Romet, to było coś. Tak ech na nim karowoł, że na nieszpory mioł ech kolana odżyte, ale to nic.
Koło na komonijo, było nojważniejsze. Jo na tym kole boł wszyndzi, a do tego jak ech se go odpicowoł. Miyndzy szpajchami kolorowe momyntki, titek na linsztandze i pora szlajfek, kiere musiały furgać, przipnyte do pakzicu. To był rychtyk wóz, kierym mog ech szpanować po cołkij wsi.
Dzisio koła som dali, ale bajtle chyba wolom inksze geszynki- i-pady, tablety, abo smartfony. A potym yno siedzom, klikajom i żyjom wirtualnie.
Kiere geszynki som lepsze? Ciynżko stwierdzić, bo kożdo epoka mo swoji prawa, ale tak se myśla, że koło wygrywo skiż tego, że chocioż łepki trocha by sie poruszały, a nie siedziały jak kluchy w doma. Pyrsk!
Potek – chrzestny
Titek – buczek
Linsztanga – kierownica
Pakzic – bagażnik
Szlajfka – wstążka